Terörle mücadele… Yıllardır kanayan yaramız. Şehitlerin toprağa düşüşüne alıştık mı, yoksa alışmış gibi mi yapıyoruz? Bir yanda kahraman askerlerimizin al bayrağa sarılı tabutları, diğer yanda öldürülen teröristlerin ailelerine “emanet” edilen cenazeleri. İşte tam da burada, devletin tutumu, toplum vicdanında derin bir yara açıyor.

KİMİN MERHAMETİ?

Devlet, güya büyüklüğünü göstermek için öldürülen teröristlerin cenazelerini alıyor, annesine babasına teslim ediyor. Anlayalım: İnsani bir yaklaşım mı? Olabilir. Ama yanlış! Hem de çok yanlış! Terörist kimdir? Devlete silah çeken, milleti hedef alan, al bayrağa kurşun sıkan hain demektir. Peki, bu hainin cenazesini devletin toprağına defnetmek ne demektir? Bu toprağa ihaneti gömmek demektir!

Terörist nerede öldürüldüyse orada gömülmeli. İlla ki ailesi gömmek mi istiyor? Buyursun, kendi imkanlarıyla gitsin, nerede öldürüldüyse orada defnetsin. 

PARLAMENTODAKİ SÖZCÜLERLE AYNI HATA

Bu uygulama, parlamentoda teröristlerin sözcülerine mikrofon vermek kadar tehlikeli. “Demokrasi” diyorlar. Ama demokrasi, hainliğe kalkan olmak değildir! Terörün temsilcisine fırsat tanıyıp “Buyur konuş, mikrofon senin” demek nasıl terörü besliyorsa, öldürülen teröristin cenazesini aileye teslim etmek de aynı şekilde terörü güçlendiriyor.

Devlet güçlüdür. Merhamet de eder, adalet de sağlar. Ancak bu merhamet, düşmana cesaret vermemelidir. Eğer terörist devletin topraklarında gömülüyorsa, bu topraklara saygı duyan insanların vicdanına hakarettir. Şehitlerimizin kemiklerini sızlatmaktır.

NET OLMAK LAZIM

Devlet, bu yanlışa dur demelidir. Terörist nerede öldürülmüşse, orada kalmalıdır. Ailesi istiyorsa, kendi imkanlarıyla gitsin. Ama asla devlet eliyle teröristin cenazesi taşınmamalıdır. Bu coğrafya şehitlerimize emanettir, hainlere değil! Ve biz, bu emaneti canımız pahasına koruyacağız.

Unutmayalım: Toprak, üzerinde yatanlara aittir. Bizim topraklarımız, sadece bu milletin kahramanlarına aittir. Hainlerin değil!