BARIŞMAK İSTEDİ, DAYAK YEDİ

İsmail bey içimdeki yarayı depreştirdiniz bazem bu dünyanın bana göre olmadığını düşünüyorum iyiki dünya faniyimiş sizler yazdıklarınızdan kesinlikle pişman olmayınki bizlerde kalbimizi dilimize mertçe dökelim tüm yazılarınız için ellriniz dert görmesin SAYGILARIMI SUNARIM

Bazen kelimeler kifayetsiz kalir duygu ve dusuncelerimizi anlatmaya, bazen de dilimizin kudreti kâfi gelmez. Bazen beynimiz dilimize hukmedemez, bazende dilimiz kalemimize..O acziyet hepimizde mevcut. Kendilerini tam anlamiyla ifade edebile...nlere ne mutlu..Oyle cosar ki bazen duygular, onun heyecaniyla titrer eller yazamaz parmaklar.. Yalanlar, riyalar, ayiplar ve tum sahtekârliklar bir sekilde mutlak ortaya çikar zaten zira hiç birsey ilelebet gizli kapakli kalmaz hayatta..Insanlar gerçek yuzlerini hiç istemeselerde ortaya koyuyorlar ama sizin dediginiz gibi olsaydi eger, yani kalbimizin dili olsaydi; O sayginligi olan birçok insanin aslinda saygiya deger ve sevgiye lâyik olmadiklari ortaya çikar, sevenleri gozunde gozden duser ve bir hiç olurlardi. Gerçek sandigimiz birçok seyin aslinda sadece bir yalandan ibaret oldugunu, dost sandiklarimizin arkadasimiz bile olamadigini, sevildigimizi sanip aslinda hiç sevilmedigimizi anlar ve bu gerçek karsisinda yikiliverirdik.. Yine de yalanlarla yasamak yalan oldugunu bilsek bile guzel.. Bazi gerçekler tokat gibi iner ve o gerçek daha çok aci verir insana.. Siz bencede bu dileginizden vazgeçin Ismail bey ve kandiralim tum insanlik biribirimizi...Yalansiz, riyasiz, gerçek arkadasliklarin ve dostluklarin yasanacagi, sevgi, saygi ve hosgorunun hakim olacagi, renk, dil cinsiyet ayrimi yapmadan, insani insan oldugu için çikarsiz sevebilecegimiz ve barisin her daim olacagi bir Dunya diliyorum hepimiz için.. Kaleminiz yureginiz varolsun! Tesekkur ederim... Selamlarimla....

KALBİNİN DİLİ OLMAYANLARIN,YAZAN DİLİNİN YÜREĞİ OLUR VE BÖYLESİNE YAZILAR YAZAR..KALEMİNİN YÜREĞİNE SAĞLIK...