Tekmanlı öğrenciler sponsor arıyor

AHMET UĞUR BUDAK

 ERZURUM (İHA) - Erzurum’un Tekman İlçesi’ne bağlı köylerde eğitim gören ve geçtiğimiz günlerde Erzurum’da yapılan atletizm müsabakalarında dereceye giren öğrenciler 27 Nisan’da Giresun’da yapılacak olan final müsabakalarına katılmak için destek arıyorlar.

 Öğretmenleri ile birlikte Giresun’da yapılacak final yarışlarına hazırlanan öğrencilerin tek derdi ise sponsor bulamamak. Yarışlar için gerekli kaynak bulabilmek için çalmadık kapı bırakmayan öğrenciler yetkililerden destek istiyorlar.

 Erzurum’daki yarışmada dereceye giren öğrencilerden 4 'ü Akdamar, 2’si Koçyayla ve 2’si de Düzyurt köylerinde eğitimlerini sürdürüyorlar. Öğrenciler ile birlikte 3 öğretmenin yarışlara katılmak için destek arayışları sürüyor.

 Tekman’da öğrencileriyle büyük bir başarıya imza atan öğretmenlerin kaleme aldığı bu yazı ise öğrencilerin yaşadığı sorunu en anlaşılabilir şekilde ifade ediyor.

“Soluk benizli yıldızlara yakınken her şeye çok uzakta, yaşam izlerinin ustalıkla silindiği bir Erzurum’un köyünde dokuz öğretmeniz. Hepimize sorsanız ne işiniz var orada diye verebileceğimiz bir cevap yoktur, çünkü bu konuşmakla anlatılamayacak, yaşanılarak hissedilecek bir şeydir.

 Aylarca beyaza bürülü dağların ortasında yaşayan bir avuç insan… Hiçbirinizin onlardan haberi yok. Tesadüfen geçerken bir avuç hane görüp de yahu burada kim yaşar dediğiniz yerdeyiz.

 Burada hayat geçiren, burayı toprak bilen, burada doğan ve burada ölmek isteyen insanların arasında günlerin nasıl geçtiğini anlamayan, yaşadığımız her gün bize hayat katan o çocukların öğretmeniyiz.

 Bir öyküden bahsetmek istiyorum. Şubat ayında Beden Eğitimi öğretmeni katıldı aramıza. İsmi Tuğçe. Gelir gelmez koşturmaya başladı çocukları. Toprak henüz gün yüzüne çıkmamışken, çocukların ayaklarında kara lastiklerle üşüyerek, ıslanarak, yorularak… Karlar eriyince, çamura bürünmüşken yollar devam etti. Ben başaracağım dedi. Kimsenin inanmayışına kulak asmayarak.

 Okulda spor salonu yok, malzeme yok, çocuklarda sağlam ayakkabı yok. O ve öğrencileri var sadece. Yeter dedi. Azı çoğa eriştirdi.

 Çok kısa süren bir antrenman sürecinden sürecinden sonra atletizm koşma dalında seçtiği öğrencileri köyün bağlı olduğu Tekman ilçesine gönderdi. İlçede yapılan seçme yarışında dereceye giren üç öğrenciyi ise Erzurum’a götürdü. Üç öğrenciden ikisi Erzurum genelinde bronz madalya aldı. Hiç kimseden maddi-manevi destek almadan bu başarıyı sağladı öğretmenimiz. O çocuklar madalyaları kazandığı zaman ki yaşadığı mutluluk her şeye bedeldi.

İki çocuğa umut olmuştu. İki çocuğa ışık olmuştu, yarın olmuştu.

Şimdi ise çalışmalara devam ediyorlar. 27 Nisanda Giresun’da yapılacak olan bölge finaline hazırlanıyorlar. Ancak bir sıkıntıları var. Ödenekleri yok. İlçe genelinde 9 öğrenci Giresun finaline gitmeye hak kazandı. 26 Nisan’da Erzurum’dan yola çıkıp, Giresun’da bir gece konaklayıp 27’sinde finale çıkacaklar. Bu da belli bir ödenek gerektiriyor.

 Ellimizden geleni yapıyoruz, Milli Eğitim, Kaymakam, Belediye Başkanı… Hepsine derdimizi anlatacağız, madalyaları gösterip daha ileriye gitmek istediğimizi söyleyeceğiz.

 Hiç biri olmazsa ilçedeki esnafları tek tek dolaşacağız. Önemsenmemesi gereken bir başarı bu. Çünkü kimsenin destek vermediği, şartların yetersiz değil olmadığı bir koşulda bu madalyaları kazandırmak önemsenmesi gereken bir başarı. Olimpiyat dönemlerinden hep hayıflanıp dururuz neden Türkiye madalya kazanmıyor. İşte sebebi bu. Bir sistem yok. Sporcu yetiştiren zemini sağlam olan bir sistem yok. Bu ülkenin her karışını gezip böyle yetenekli öğrencilerin elinden tutup destek olan bir düzen yok. Tek tük insan kendi tırnaklarıyla kazıyarak bir yerlere gelmeye çalışıyor. Ya başarıyor ya da düzene yenilip geri çekiliyor. Artık bir sistem oluşturma çabası içine girilmesi gerekir. O çocukları duyun, duyurun…”