Ömrünü siyasette geçiren büyüklerimiz var; onların her birisini ayrı ayrı renkli kişiliğiyle tanırız..Bizim kuşağımızın yakinen tanıyabildiklerinden bir kaçını analım isterseniz; rahmetlik Özal, Erbakan, Türkeş, Muhsin Yazıcıoğlu, Erdal İnönü, Ecevit..Veya hala hayatta olup aktif siyasetin başında olmayanlar Demirel, Baykal, Mesut gibi..

Bunlar, en üst tepeden siyasetin tiryakileri..Onlar, siyasetsiz yapamazlar, onlar olamadan da siyasetin tadı olmaz.. Denir ki İnsan iki koltuğa oturdu mu bir daha o koltuğu bırakmak istemez..Biri siyaset, diğeri şoförlük koltuğu..Ama siyaset koltuğu şoförlük gibi değil..Beceri ister, kabiliyet ister, marifet ister,seçkinlik ister.

Buna Sayın Demirel’i örnek almak ve başkalarından duyduğum iki anekdotunu anlatmak isterim: Sayın Demirel, Başbakan olduğu bir dönemde Amerika’ya gitmek üzere havaalanındadır. Gazeteciler sorarlar,

-Sayın Başbakanım! Amerika’dan para istemeye mi gidiyorsunuz?

-Hayır, hayır para istemem..Ama para verseler almazlık etmem..Ancak istemeden de vermezler..diye cevap vermiş..!

Başka bir anekdot: Ülke iktisaden zayıf ve zor durumda..Sayın Demirel yine Başbakanlık koltuğunda, etrafını saran gazetecilere,

-Çocuklar bana 100 gün süre verin ve altını çizin..Bu sürede her şeyi düzelteceğim diyor.

Gazeteciler altını çizdikleri 100 günün sonunda hiç bir şeyin değişmediğini kendisine hatırlatınca,

-Çocuklar süre yetmedi.Şimdi bana 500 gün verin ve altını çizin demiş..Bu süre de dolar, ancak değişen bir şey olmadığını yine kendisine hatırlatırlar..

Demirel bu sefer gazetecilere sorar, çocuklar ben size ne demiştim?

-Bana 500 gün süre verin ve altını çizin demiştiniz ..Ama 500 gün doldu yine değişen bir şey yok..sayın Başbakanım..

-Öyle mi demiştim? O halde altını değil,üstünü çizin..! Demesin mi?

Bu ve benzeri manevralar, sivri zekanın yol gösterdiği hazır cevabın eseri..Tecrübenin,yetişkinliğin, bilginin bir araya gelmesiyle ancak renklenebilmiş bir kişilik görüntüsü..Bu kişiliği profesyonel hiçbir sahne sanatçısı için düşünemezsiniz,hiçbir akademisyen, asker, başka bir meslek sahibi kişi için düşünemezsiniz, zaten münasipte düşmez ama profesyonel siyasetçi için düşünürsünüz..Çünkü denk düşer.

                                SİYASET TİRYAKİLİĞİ SADECE BİZDE DEĞİL..

Yaş 102..Fakat o hala siyaset dünyasına odaklanmış vaziyette..Yaşadığı sürece O, kazanma umudunu hep saklı tutuyor içinde..İspanya’da Josefina Viaverdih 102 yaşında… Siyaset için bir türlü kendisine mani olamıyor, bu ayın sonlarına doğru yapılacak olan Belediye seçimlerine adeta odaklanmış bulunuyor.

Josefina, kendi köyünde “kontes “ olarak tanınıyor. Köyü ise Galiçya’nın kuzeyinde yanı İspanyanın batısında bulunuyor. Josefina sosyalist partisinin listesinde yer alıyor. O, 1909 yılında doğmuş ve bu güne kadar hep canlı, tam farkındalık ve coşku içinde yaşamasını becermiştir.

 Kendi köyünün bütün yollarını yaptırmıştır. Bu yüzden köyündeki arkadaşları, onu seçimlerde hep desteklemişler; Onun kısa ve bembeyaz saçlarına ve yaşlı bir kadın olmasına bakmadan seçim programlarını halka dağıtmışlar ve seçim kampanyasını yürüterek yardımcı olmuşlar.

Josefina 24 yaşındayken ilk kez oy kullandığını hatırlayarak gülümsüyor. Oy kullandığı zaman bir bayram havası yaşanmıştı. Çünkü İspanyada kadınların ilk kez oy kullanmasına izin verildiği 1933 yılıydı. Zaten 2 yıl sonra Parlamento, kadınların oy kullanmasını kanunlara bağlayarak uygun görmüştü.

                                SİYASETÇİYE YAŞ SINIRI YOK..

Her meslekte olduğu gibi siyasette de bir yaş sınırı olmalı..Ama ülkemizin kamu yönetiminde memur 65 yaşında zorunlu emekliliğe tabiyken, Siyasetçi için yaş tahdidi yok..Tapu sicil Müdürlüğünde gerektiğinde taşınmazlarını satan 70 yaş üzeri kişi için “ aklı yerinde olup olmadığı” tespiti ve hükümet tabibinden rapor getirmesi isteniyor, ama siyasetçiden aklı yerinde olsun veya olmasın bu tespit ve rapor istenmiyor..

Yazının sonunu şu tekerlemeyle bağlayalım;

” iki kişiye gitmek istemem, hakime ve hekime..Ama Allah, onlarsız da etmesin..!”