Çermikler; hem sıhhat bulmak hem de “kaplıca turizmi”ne bir nebze olsun katkıda bulunabilmek için fena bir tercih sayılmazdı.

* * *

ILICA’nınkiler geldi aklımıza ilk önce; yakın diye…

Dediler ki;

“–Yenileme için yıkıldılar, boşuna gitmeyin!”

* * *

 HASANKALE’ninkileri sorduk. Bu kez de:

“–İşçiler grevde, maalesef açık değiller”, cevabını aldık.

* * *

KALE Otel’in havuzu geldi aklımıza; kalkıp Hasankale’nin yolunu tuttuk.

Aile kabinlerine heveslendik ilk önce… Bakımsızlığını görünce bizim “çoluk” hemen vazgeçti;

“–Şifa değil, ancak hastalık bulunur buralarda”, diyerek…

Geriye sadece çocuklar kalınca, biz de Havuz’a yöneldik.

Görevli uyardı:

“–Abi, pompa bozuldu. Kapalıyız”.

* * *

BÜYÜK Çermik açıkmış meğer, ama o da hanımlaraymış; biz de yöneldik Küçük’e…

* * *

HASANKALE’ye üst üste üç gün gittik; ikisinde Küçük Çermik’e, birisinde de Büyük’e girebildik.

Ve gördük ki, bu müesseseler ancak bu kadar rezil işletilebilirler.

Sigara ağızda hizmetlilerinden tutun, duş alma yerlerinde kişisel temizliğini yapan müşterilere kadar, ne ararsan var; hem de 2 buçuk liraya!

* * *

PASİNLER Belediyesinin 30’u çermiklerde gözüken 140 civarında personeli varmış; ama 9’u çermiklerde olmak üzere aktif çalışan 40’ı dahi bulmuyor.

Gerisi nerede bilen yok!

* * *

BÜYÜK Çermik’te bir çay ocağı var; çay istedik, “Yok!” dediler.

“–Para kazanmak istemiyor musunuz?”

“–Burası Belediye’nin…”

“–Belediye Başkanınız bu yüzden mi Ankara’larda para dileniyor?”

Meğer sihirli kelimeyi söylemişiz:

“Belediye Başkanı”.

Derdi açıldı milletin; şikayet etmeyen yok!

“–Rezil etti, o güzelim İlçemizi”, diyorlar.