Anadolu işgal altında..Atatürk, Anadolu’ya geçmiştir, kurtuluş meşalesini yurdun en güvenilen diyarı Erzurum’da, Erzurum kongresiyle yakmıştır ve” Kuvvay-ı Milliye “ tarzında başlatılan Kurtuluş savaşı, kısa sürede nizami ordular haline gelmiştir. Anadolu insanı yediden yetmişe sıkılmış bir yumruk gibi tek kuvvet haline gelmiş “ Ya istiklal, ya ölüm..! “ diyerek işgalci kuvvetleri Anadolu’dan söküp atmıştır. Sonuçta 3 yıl süren Kurtuluş savaşı, zaferle neticelenmiştir.

                                    SAVAŞTAN SONRA..

Kurtuluş savaşının kazanılmasından sonra Ankara’da parlamento sistemine dayalı Milletin temsilcilerinden oluşan hükümet kuruluyor. Yeni hükümet, yeni devletin temel esaslarını bir bir belirliyor ve çıkarılan kanunlarla bunlar hayata geçiriliyor.

 Bunlardan birisi “ Harf devrimi “ dir. Asırlarca biriken bir imparatorluğun bilimi, hukuku, kültürü, dini, ahlakı, milli örf ve adetleri kayıt altında bulunduran eski yazı birdenbire terk ediliyor. Yeni yazıyla sıfır noktasından işe başlanıyor.

Yeni Üniversiteler devreye girmiş..Osmanlıdan kalma kafası dolu fakat kitap yazıp eser vermemiş yüzde 70’den fazla öğretim üyesi var; alınan anı bir kararla eser vermemiş fakat kafası dolu ulema kesimi yavaş yavaş üniversitelerden atılıyor.

Orta dereceli okullara Köy Enstitüleri gibi yeni modeller getiriliyor. Bu okullarda yetişen elemanlar kırsalın kalkındırılmasında tam rehber görevi yapıyorlar. Okullarda hayatın her alanıyla ilgili pratik ve teorik bilgiler veriliyor, köylüye öncülük yapabilecek konuma getiriliyorlar.Ancak bu okullarda dinsizlik propagandası yapılıyor ve ahlaksızlık aşılanıyor tarzında yapılan spekülasyonlar ise tartışmalı olarak günümüze kadar devam ede geliyor..Ne var ki bu okul modeli de terk ediliyor..!

Avrupa’ya tahsil için gençler gönderiliyor. Geri gelen gençlerimizin çoğu ülkemize ve milletimize Avrupalı gözüyle bakmaya başlıyor. Avrupa, Fransız ihtilalı sayesinde henüz ruhban sınıfının baskısından ve aristokrat sınıfının hâkimiyetinden yeni kurtulmuş, Hıristiyanlık dinine ve rahipler sınıfına hala engizisyon Mahkemelerinin ve Giyotinli infazların korkusuyla bakmaktadır; yanı dinden ve din adamından nefret etmektedir..

Avrupa’da tahsilini tamamlayıp dönen birçok aydınımız, yazarçizerimiz de aynen Avrupalılar gibi İslam Dini’nden ve din adamlarından nefret etmeye başlamışlar. Verdikleri eserlerle bunu geniş halk kitlelerine aşılamaya çalışmışlar.

Dine bakış genelde olumlu değil, ezan bile orijinal aslına uygun değil, Türkçe okunuyor..

Dinsizliğe dayalı komünizm gibi ideolojik akımlar kol geziyor..

Ülkemiz bu olumsuzluklarla birlikte, 1930’da kapatılan 4 yıllık ortaokul seviyesinde olan İmam-Hatip okullarından sonra 1949 yılına kadar dini tedrisat yapan okul açmamıştır.

                        MENDERES VE İMAM- HATİP OKULLARI

Seçim programına İmam-Hatip okullarının açılmasını koyan demokrat partisi 1950 seçimlerini kazanır ve iktidarının ilk yılında 7 merkezde ortaokul kısmı 4, lise kısmı 3 yıl olmak üzere 7 yıl süreli eğitim veren İmam-Hatip okullarını açar.

İmam-Hatip okulları böylesine bir ortamda açılır.

İşi zor çünkü uzun süre dini tedrisat yapılmamış, yetişkin bir kadro yok, meslek dersleri için camilerden imamlar gelip derslere girerler.

Görevi ağır; Dine bakış olumlu olmamış, ezan Türkçe okunmuş, harf devrimi yapılmış, komünizm gibi dinsizliğe dayalı akımlar Anadolu’ya da uğramıştır..

                          BUNLARA RAĞMEN

İmam-Hatip nesli kısa sürede;

-          Anadolu’nun her yerinde cami ve mescitlerde halka dinini anlatmış,

-          İslam âleminden tercümeler yoluyla dini eserler halka kazandırmış,

-          Dini eserler telif etmişler,

-          Geçmişteki kültür mirasımızı irdeleyerek yeni yazıyla geniş aktarmalar yapmışlar