Erzurum-Dadaşkent'te oturuyordum.

Blokumuz 10 dairelikti. Bodrum katının yarısında da yaşlı ve kimsesiz bir kadın vardı. Uzaktan akrabaları olduğu söyleniyordu ama, kimse gelip sahip çıkmıyordu.

Çok bilge bir kadındı, apartmandaki bütün kadınları zaman zaman evinde çay toplantısına davet eder, onlara hayat tecrübelerini nasihat şeklinde anlatır, kulaktan dolma dini ve ahlaki bilgilerini aktarır, herkesin iyiliğini isterdi.

Adeta canlı bir melek misaliydi.

Küçücük evi, eski püskü örtülerle itinalı bir şekilde tefriş edilmişti.

Evin her yanı temiz ve pırıl pırıldı. Bu yaşta bu itina, bu yaşta bu temizlik gerçekten dikkate değer bir şeydi.

Kişi olarak, aile olarak biz kendisini çok severdik, hele ramazanlarda pişen yemeğimizden yemek ikram etmek ve yıllık ekmeğini kendi üzerimize almış olmak aramızdaki sevgi bağını daha da pekişmiş hale getirmişti...

BİR KİLO KIYMA

Ben hapisteyken aylık açık görüş günlerinden bir gündü. Çocuklarım ziyarete gelirlerken yiyecek cinsinden öteberi getirmişlerdi. Getirilen gıda malzemeleri arasında itinayla gazete kağıdına sarılmış ve ayrı poşete konulmuş küçük bir paket hemen dikkatimi çekmişti. Bakışlarım pakete sabitlenince, eşimin dikkatini çekti ve paketi eline alarak,

-Biliyor musun bodrum katındaki Hatice Nine, her gün senin başına gelen bu beladan kurtulman için sürekli dua ediyor ve başına gelen bu duruma da çok ama çok üzülüyor. Sana bolca selamları vardı. Ayrıca şu bir kilo kıymayı da sana gönderdi.Kusura bakmasın gönderecek başka bir şeyim yok diyordu..

FEDAKÂRLIK

Birdenbire çok duygulanmıştım, bir kilo kıyma bu yoksul ve kimsesiz melek gibi kadının belki en kıymetli mal varlığıydı..

Kim bilir hangi hayır ve hasenat sahibi kendisine ikram etmiş, o da bana göndermişti..

Bu bir fedakarlıktı.

Fedakarlık lafla olmaz.Fedakarlık canla,malla ve emek vermekle olur.Yanı fiilen yapılır fiilen..

Eğer gerektiğinde canınızı verebiliyorsanız, gerektiğinde malınızı hiç çekinmeden harcayabiliyorsanız ve gerektiğinde fiilen hizmetinizi ve emeğinizi karşılık beklemeden verebiliyorsanız siz fedakar birisiniz demektir.

Fedakarlık cevheri milletimizin ruhunda var ruhunda. Milletimiz bunu hep yaşadı. Kurtuluş savaşında gelin kolundaki bileziği, genç kız nişan yüzüğünü, halk baştanbaşa ayağındaki çorap çarığını çıkarıp cepheye göndermedi mi? Ve eli silah tutan herkes ise, cephede canını ortaya koymadı mı?

Hatice Nine de işte bu iklimdeki Milletin asil ve fedakar bir ferdiydi.

Bir husus daha vardı: Benim için kıymadan daha önemli şey, Hatice Nine'nin düşürüldüğüm duruma üzülmesi ve bu durumdan kurtulmam için sürekli dua ederek Allah'a yalvarmasıydı.

O da herkes gibi anlamıştır ki, hapishaneye konulan her suçlu, suçlu değildir. Suçlu olup olmadığı hususu yargılama sonucunda ancak mahkeme tarafından ortaya konulabilirdi.

HER HAPİSHANEYE GİREN SUÇLU OLSAYDI..

Eğer içeriye atılan herkes suçlu olsaydı, o zaman mahkemelere ve yargılamaya hiç gerek olmazdı. Ülkemizde ve dünyada hapis edildiği ve uzun süre tutuklu kaldığı halde suçsuz olduğu yargılamayla anlaşılıp serbest bırakılan çok insan vardır. Hatta Amerika'da 24 yıl suçsuz yatırılan bir kişi,yargı aleyhine dava açarak bir milyon 125 bin dolar tazimanat bile almıştır.

Yakın tarihimize bakıyoruz, kimler hapishanelere girip çıkmamış ki..! Cumhurbaşkanları, Başbakanlar, bakanlar, milletvekilleri, işadamları hapislere giren girene olmuşlar. Sonra birçoğu aklanıp, tekrar gelip aktif görevlerini sürdürmüşler. Bunların hepsine suçlu diyebilir miyiz?

Diğer tarafta, mefkûre ve aksiyon sahibi insanlara bakıyoruz. Birçoğunun yolu hapishanelerden geçtiğini görürüz. Kimisi hayattayken, kimisi öldükten sonra toplum için kilometre taşı olarak kabul edilmiştir. Şimdi bu önemli zatlara biz nasıl suçlu diyebiliriz?

Dış dünyadan bir isim.. Güney Afrikalı Zenci Lider Nelson MANDELA, 41 yıl hapis yattıktan sonra, bütün dünyanın dikkat ve takdirini kazanmadı mı?

Sonuçta başımıza geçen hapishane hadisesi de bu uzun zincirin küçük bir halkası olacaktı..Yargılanacaktık ve bühtana uğradığımız anlaşılınca da, serbest bırakılacaktık..Nitekim öyle de oldu.

ADALET MÜLKÜN TEMELİ

Ülkeyi ayakta tutan adalettir. Adaletsiz bir idarenin var olması ve varlığını sürdürmesi düşünülemez.Adaletin oturması gereken zemin ise, eşitliktir eşitlik.

.Hakta hukukta eşitlik olmayınca adalet zaten olamaz..

Adalet, kişinin veya zümrenin üstünlüğü değil, hukukun üstünlüğü esas alındığı vakit, hak kaybı endişesi taşınmaz.

Şükürler olsun ki ülkemizde istisnalar hariç, hukuk üstünlüğü esası vardır. Yargılanmalar buna göre yapılmaktadır.

Biz millet olarak hakimlerimize güveniyoruz ve doğru yargılama yaptıklarına inanıyoruz. Nitekim, Hatice Nine'nin duası ile örtüşen tahliye kararımız çok gecikmedi. Tahliye olduk ve Hatice Nineyle olan komşuluk ilişkilerimiz tekrar rayına oturdu.

Sonuçta Milletleri ve ülkeleri ayakta tutan adalettir adalet..Bunun için " Adalet Mülkün Temelidir " denmiştir.Ayrıca Allah, adaleti övmüştür.

Hatta Allah'ın isimlerinden birisi de adalet kökünden gelen " Adil "dır.