Hazreti Süleyman’ın serlevha bir sözüyle başlayalım:

“İnsanlar için en güzel hediye, hiçbir masraf gerektirmeyen tatlı bir gülümseyiştir”

Benzer bir ifade ise, efendimize ait;

"Müminin mümine karşı tebessümü, sadaka değerinde bir ikramdır" diye buyuruyor…

Gülümsemek kadar hoş bir eylem yok…

Bütünüyle insani…

Başka varlıklarda olmayan hususiyetlerden…

Elbet ağlamakta insana aittir ve o da çok doğaldır…

Ne ki, gülmek çok daha kutsi bir tarz…

Hele bunu gözlerinizle de süslerseniz, o vakit, aranan insan olursunuz…

Bir düşünür diyor ya…

“Güler yüz altın anahtardır” diye…

Aynen öyle…

Açamayacağınız kapı olmaz!

Şartı, içtenlik…

Bu noktada kimseyi aldatmak da mümkün değil…

Zira, gözler ele veriyor!

Avlarlı Efeyi canından bezdiren yüzleri dost özleri düşman tiptir mürai gülüş sahibi…

Bu hal üzere olanlar, aslında kendilerine kötülük ediyorlar da farkında değiller…

İnanç sadedinde bu tipler için ulu bir zat şöyle izah getiriyor:

“Gülerek isyan eden, ağlayarak Cehennemde yanar”

Öyledir…

***
Gülmek mevzuunda öğretici bir başka söz ise Elia W. Witcox’a ait…

Diyor ki…

“Gülerseniz, dünya da güler; ağlarsanız, yalnız ağlarsınız”

Öyleyse…

Dünyayı güldürmek yerine yek başına ağlamak niye?

Bu demek değil ki, vara yoğa gül!

Zinhar…

Her şey yerli yerinde olmalı…

Zaten büyüklerin öğüdü var: “Çok gülenin heybeti azalır”!

Yerinde, zamanında…

Bu durumda, iki insan arasındaki mesafenin en kısa yolunu da bulmuş oluyoruz.

Tolstoy’u da unutmayalım ve gülmek bahsinde Ona ait, “Güzel bir gülüş, karanlık bir eve giren güneş ışığına benzer” sözünü de kayda geçelim…

Yazarken dahi insanın içini ısıtıyor…

Yeri geldikçe altını çizdiğimiz bir tekdirle bir başka tespit daha yapalım…

Hani diyoruz ya; “sevilmiyorum diye dert etme sevimli ol!”

Bu tembihat, “nasıl olacak?” diye karşılık buluyor çoğu kere..

İşte cevap…

Dale Carnegie diyor: “Herkesin sizi sevmesini istiyorsanız, gülümseyiniz”…

Bu kadar basit ve yalın!

Yine Konfüçyüs’ü hatırlayalım…

“Güler yüzlü olmayan bir kişi, dükkan açmamalıdır” sözüyle…

Ve tabii…

Moliere;

O da, “İnsan güldüğü kadar insandır.” demiş…

Bir başkası…

Lord Byron;

“İnsan tebessümle, gözyaşı arasında gidip gelen bir sarkaçtır” kaydını düşmüş!

***
Bize ait dua kabilinden bir temenniyle bahsi kapatalım…

Allah gülmekten alıkoymasın!

Şartı:

Riyadan uzak; samimi, içten…

Ve tabii, yerli yerinde, abartmadan!