Buraya kadar olan yazılarımızda emekli maaşları arasındaki anormal farklılıkları belirtmeye çalıştık. Göz ardı edilemez bu aşırı farklılıkları, çarpıcı örneklerle herkesin dikkatine sunmaya çabaladık. Birisine çok fazla maaş ve ikramiye ödenirken, diğerine açlık sınırı altında maaş verilmesi  adalete, eşitlik ilkesine uygun olmadığı hususlarını  ifade  ettik.!

Şimdi ise, daha geniş bir perspektif içinde olaya genel bir bakış kazandıralım.

                              DÜNYADA EMEKLİLER

Bütün dünya devletleri, kendi emeklileri için birçok önemli tedbirler alırlar: Her şeyden önce onların rahat yaşamalarını sağlamak için ve emekli olmakla düştükleri muhtemel ruhsal boşluklardan kurtarmak için bakın neler yapıyorlar;

1-Gelişmiş ülkeler, kendi emeklilerine dünya turu yapmaları için imkânlar hazırlarlar. Ömürlerinin sonunda ülke ülke dünyayı dolaşıp özlem ve arzusunu duydukları değişik coğrafyaları gezmelerini, değişik insanlara ve kültürlere ulaşmalarını, bilgi ve görgülerini bu yolla artırmalarını sağlarlar. Böylece düştükleri boşluktan kurtarmış olurlar.

2-Cepleri ve banka hesapları dolu..Ne çalışırken, ne de emekli olurken paradan yana sıkıntıları olmamış..Sosyal devlet, buralarda etkin olarak vatandaşın yanında yer almıştır.Vatandaşa kanunları  dikte etmek için değil, ona hizmet etmek için bir yaklaşım içinde olmuştur.

Bizde ister işçi olsun, ister memur olsun çalışırken zaten rahat geçinecek kadar para almazken, emekli olduğu zaman maaşı yarı yarıya düşünce ne yapabilir?

 Yanı yarım maaşla nasıl geçinebilir veya geçinmeyi bırakın, diğer ülke vatandaşları gibi dünya turuna nasıl çıkabilir?

İngiltere’de en az alınabilecek emekli maaşı, çalışırken alınan son maaşın 2/3 kadardır. Hatta basamak sisteminde emekli maaşı eskiden son 15 yılın maaş ortalaması kadar iken, şimdi son 25 yılın maaş ortalaması kadar emeklilerine maaşı verilir.

Bütün hadise tabii ki  sadece para değil.. Ama seyahat hürriyetinden eğer söz ediyorsak, bunun en önemli sac ayaklarından birisi de para olduğunu  unutmamak lazım..Bu yüzden eğer emekli seyahat yapamıyorsa, bu hürriyetin de sadece varlıklı insanlar için değer ifade ettiğini belirtmek gerekir.

Her ne olursa olsun insanımızı ruhsal bunalım ve sıkıntılardan uzak tutmak, onların daha mutlu olmaları için gönüllü olarak sosyal hizmetlerde çalışma yollarını açmak, gerekirse rehabilitasyon merkezlerini açıp emeklilerin yeni hayata intibaklarını sağlamaya çalışmak millet olarak bize düşen bir görevdir..

3-Gelişmiş ülkelerde emeklilik dönemi rahat bir yaşama ve refah dönemidir. Almakta olduğu maaş veya ücreti normal geçim endeksinin altında tutulmamıştır. Bu bakış tarzı, emekliyi toplum içinde rencide olmaktan kurtarmıştır.

4-Emekli kişinin tekrar çalışmak üzere iş aramaya çalışması, mevcut sistemin yeterli olamadığını gösteriyor mu? Bir ömür boyu çalışmış insanın ikinci kez çalışmaya ihtiyaç duymayacak şekilde maaşıyla doyurulması gerekir. Yoksa hem emekli , hem de parasız..Toplumun maskarası olmaktan asla kurtaramaz..

Millet olarak kendimizi bilmek ve tanımak zorundayız. Biz, emeklisi iş bulabileceği işsizi az olan bir ülke de değiliz ki.!  Resmi rakamlara göre işsiz oranımız, nüfusumuzun yüzde 11 veya 12’si kadar..İşsizimiz de eskiden olduğu gibi  artık vasıfsız değil, genelde üniversite mezunu..Hatta bir üniversite, bir yabancı dil bilmek te durumu kurtarmıyor..İki üniversite,iki yabancı dil,yüksek lisans ve doktora gibi nitelikler öne çıkıyor..

Anayasaya toplu sözleşme için maddesi konulması emekliyi de umutlandırmıştır. Ama emeklinin asıl beklentisi sınıflar ve statüler arasındaki aşırı farklılıkların düzeltilmesidir.

Kim bilir..Bir gün gelir o da olur inşallah..!