Geçen hafta kamu yönetimine ilişkin iki önemli anekdot sunmuştum.Birinde adımlarını 25 yıla göre ayarlayan devlet memuru,diğerinde Çalışan arkadaşlarını boş oturarak seyreden memurlar yer almıştı..Bu hafta yine yaşanmış bir anekdotla başlıyoruz :

                       ACI SON

1977'li yıllar,Zirai kuruluşta üç kişi çalışır.Şef,ambar memuru ve odacı..Ambar memuru ile odacı ilçe halkından hemşeri, şef ise yabancı..

Şef,beyefendi,devlet malına sahip sorumluluk sahibi birisi..Diğer ikisi sırım kaçıran tipler..Şef başlarında oldukça sırım kaçıramayacaklarına inanmışlar.O halde şefe oyunlar hazırlayıp uygulamak ve şefi gitmeye zorlamak lazım diye düşünürler…!

Dairenin anahtarı zorunlu olarak üçünde de bulunur. Mesai saatinden sonra hemşeriler daireyi açıp, traktör yedek parçalarını çuvallara doldurup evlerine götürürler. Sonra Şefe haber verip yedek parçaların çalındığını ve hemen bölge müdürlüğüne haber verilmesini isterler.Ertesi gün Bölgeden heyet geledursun,hemşeriler gece çalıp götürdükleri yedek parçaları tekrar getirip yerine tek tek dizerler..

Ertesi gün Sabah erken gelen heyet, malzemelerin sayımını yapar, her şeyin tamam olduğunu görünce şefi yerden yere vurup, Bölgeye rapor etmek üzere dönerler.Bu onlarca düzenlenen oyunlardan sadece birisi..

Çalıp götürdükleri birçok malzemeyi de geri getirip  yerine koymazlar,zaman zaman faturasız satış yaparak tahsil ettikleri paraları ceplerine atarlar.Öyle ki zavallı şef, maaşından her ay bu yolla çalınan malzemeyi fatura ederek tamamlamaya çalışırken, adeta yavan ekmeğe muhtaç duruma düşer..

Artık şefin maddi ve manevi olarak dayanabilecek gücü kalmamıştır.

Şef, çıkış yolu olarak ve mecburiyet karşısında düz memur olmak üzere tayin ister. Ve düz memur olarak ta tayini çıkar.

Dalavereci hemşeriler ise, amaçlarına ulaştıklarına sevinmişler. Ve şimdilik kendi hesaplarının tutuğuna inanmışlar ama, Allah'ın hesabı nasıl olacak şimdi ona bakalım…?

Kurumun üst yönetimi, şefin düz memur olarak tayin istediği durumundan şüphelenmiştir; konuyu netleştirmek üzere İlçeye müfettiş gönderir. Müfettiş, sonuçta sadece şefin tayiniyle yetinmez, hemşerilerin tayinlerini de ayrı ayrı yörelere yapılmasını talep eder ve her biri ayrı bir yere sürülür.

Hemşeriler, tam panik içindeler. Şefe kazdıkları kuyuya artık kendileri de düşmüşler. Yaptıklarından bin pişman olmuşlar ama iş işten geçmiştir.

Ambar memuru uzak bir ile çıkan tayinini durdurmak üzere hemen Ankara'ya koşmuş..Başvurduğu torpil adreslerinden olumsuz cevaplar almış..

Çaresiz şekilde yeni görev yerine gitmek üzere yola koyulmuş koyulmasına ama yeni görev yerine varmadan yolda geçirdiği trafik kazasında paramparça oluvermiş..Geride genç eşi ve henüz bir yaşında olan çocuğu yetim kalmış..İşte perde gerisindeki Allah'ın hesabı..

                     EN ÖNCELİKLİ ŞEY..

 Geçenlerde Sendikalar hükümetle memur için geleneksel hale gelen görüşmelere başladılar ve anlaştılar.

Bana kalırsa önce  çalışan memurla çalışmayan memuru birbirinden ayıracak bir sistemin getirilmesine çalışmalılar ..Acil olan da budur.Sonra çalışanla çalışmayanın ücret durumlarını görüşmek lazım..Yoksa ücret ve emek dengesini nasıl kurabiliriz..Bunu kurmadıkça da nasıl adaletli davranmış oluruz..

Maalesef çalışan kesim arasında henüz ücret adaletini tesis etmiş değiliz..Tabi emekliler arasında da durum aynı..

Hatırladığım kadarıyla 12 Eylül 1980 ihtilal hükümeti de dahil şimdiye kadar, ücret adaletini tesis etmek için bütün hükümetler çalışana ve emekliye söz verdiler ama, her nedense şimdiye kadar kimse de başaramadı..!

Artık gözler, başka baharlarda..!

( devam edecek )