Bu tabloya bakın.

Aksaray’da 14 yaşındaki bir çocuk, ehliyetsiz araç kullanıyor. Üstelik bu yetmezmiş gibi, yakalanınca pişkin pişkin “Ben ne yapmışım” diye soruyor. Yani, olayın farkında bile değil. Farkında olmamakla kalmıyor, haklı olduğunu sanıyor!

Ve asıl bomba: Babası geliyor, polise karşı oğlunu savunuyor. Ne diyor biliyor musunuz? “Canın sağ olsun koçum.” İşte bu kadar!

Burada bir şeylerin yanlış olduğunu görmek için büyük bir deha olmaya gerek yok. Zaten sıkıntımız tam da bu değil mi? “Ne yapmış ki?” diyenler, “Canın sağ olsun koçum” diyenler çoğaldı. Yanlış olanın savunulduğu, doğruların küçümsendiği bir düzende, ahlaki çöküş çınar gibi kök salıyor.

Bu zihniyet yayılıyor. Yaygınlaştıkça da toplumda her türlü arızayı besleyen bir zemine dönüşüyor. Birkaç sene önce çok daha nadir rastladığımız bu tip olaylar, artık gündelik hayatın parçası haline gelmiş durumda. Ve ne yazık ki, herkes susuyor.

Evet, asıl problem burada!