TARAFTAR ACİL TEDBİR ALINMASINI İSTİYOR

Sizi kendime yakın hissettiğimi düşünerek müsaade ederseniz size Abi diye hitap etmek istiyorum.Elinize,gönüzüne,dilinize sağlık ne güzel şeyleri kaleme almışsınız. Biz çok güzel bir kültürden gelen bir Milletiz ama bize neler oldu ise her geçen gün geçmişi daha çok arar hale geldik. Temennim şuurlu, bu memleketin gerçek sahiplerinin çoğalması saygılarımla.

Bu duyguyu hiç yaşayamadım. ama atamın torunlarıyla olan münasebetlerine bakarak şimdiilerde içimdeki buruk bu duyguyu onlarda hissetmeye ve yaşamaya çalışıyorum. Dedemden ahlaki terbiye almak bir başka olurdu herhalde. Çünkü o dede döneminin ahlakıyla ahlaklanmış eğitimci, sinesi dopdolu dedeydi.Hey hat ne varki şimdilerde nesil bozuk .Toplumun değerleri ayaklar altına alınmış,değerli kelimeler ağızlarda sakız olmuş çiğneniyor. artık dedelerde hakkı hukuku unutmuş ölmeyecekmiş gibi dünya derdine düşmüş 10 cm lik sakalıyla milleti dolandırır olmuş. Bu manzarayı gören torundan ne beklemeyi umuyoruz DEDE...!

SAYIN HOCAM Yıllardır dede özlemim olup,çocukluğumda hiç hatırlamadığımın annem ve babamdan dinlediğim dedemin özlemini yaşarken, çok güzel anlatmış olduğunuz dedemle şehir gezisi bana acı vermedi desem yalan olur.Hep düşünmüşümdür dede torun ilişkisi neden baba için evlattan, evlat için babadan ileridir? ben dedemi küçük yaşta kaybetmiş onu hiç hatırlamadığımdan bu soruya hiç cevap veremedim,ama bunun doğru olduğunuda hiç unutmadım,şimdi babamla torunu arasındaki bağı ve sevgiyi gördükçe hep hüzünlenirim. Babamla torununun aralarındaki bu güzelliği dedem sağ olsaydı yaşayabilirdim diye düşünüp teselli olmaya çalışmışımdır,Onlar anlatmış olduğunuz gibi iyi bir öğretmen,arkadaş,eş vs, dedeler bu dünyada Allah cc ayrı bir lütfudur.Şunu demek isterimki dedemi çok özlüyorum, hayatta olmayan sizin ve cümlemizin dedelerinin mekanları cennet olsun,sağ olan dedelerimizinde kıymeti iyi bilinsin,onları kaybetmeden önce kıymetlerini bilin.Saygılarımla.

yazarın yazısının konusu şehir gezileri ama bir önceki yorumu okuyunca benim de aklıma birden dedem geldi.Kaybedeli 20yıl oldu.ama hala ilk günkü gibi acısı taptaze.eksikliği hiç gitmedi.bir tarafım hep eksik.aslında babam ve anam şükür hayattalar ama bende kendimi yetim hissediyorum.Allah cümle geçmişlerimize içinde de ona rahmet etsin.neyse yazacaklarımı da unuttum.

Yirminci asır hem torunları bozdu hemde dedeleri.Maneviyatımızdan uzak düşeli ne dünyanın tadı kaldı nede ahiretin manası.Zira islam ahkamı dedeleririmizin ocağında koz uslubüyle verilirken sevginin meşalesi gönlümüze tatlı sert yakılıyordu.İslamın uslubü görselde olsa sinemizde derin bir maneviyat tadı bıraktı.Çünkü çocuktuk,çünkü fıtratımız temizdi,çünkü önümüzde model bir aile reisi,model bir sevgi ve merhamet timsali vardı.Avrupayı model alalı aile yapımız bozuldu,saygı unsurlarımız yerini modernizim adı altında serkeşliğe bıraktı.GEL DEDE GEL.Bak ki torunun ne günlere kaldı.Mekanın cennet,makamın cemalullah olsun İNŞEALLAH.Yerin üzerinde rehberim oldun,yerin altında da duacım ol.Ben seni dualarımda ve aminlerde,Ysinler de ve hatimlerde,tevhidlerde ve Salatı tefriciyelerde anıyorum.Sermayem dedin,sermayen olmaya çalışıyorum.İNŞEALLAH kıyamete kadar amel defterin kapanmaz.CEMİ CÜMLE HAYIRLAR SENİN, ECDADININ VE ZÜRRİYYETİNİN ÜZERİNE OLSUN.Rabbim herkese ahiret sermayesi bırakmayı na