Erzurumlu kardeşim kahveye girer, oturanlara şöyle bir baktıktan sonra;

-Dinleyin Dadaşlar, Karısından korkmayan var mı? Karısından korkanlar ayağa kalksın der.

Herkes zıpkın gibi ayağa fırlar sadece Turan emi yerinden kalkmaz.

Orada bulunanlardan birisi;

-Helal olsun sana Turan emi karısından korkmayan bir seni gördüm der.

Turan emi biraz zorlanarak;

-Ola baba ele bir laf ettiki karının adını duyunca değil ayağa kalkmak, dizlerimin bağı çözüldü der.

Bizim insanımızın huyudur birisi abalıya vurmaya başladı mı hiç soruşturmadan, bilip bilmeden kendisi de abalıya vurmaya başlar, geçen yazımda kadına şiddet konusuna değişik bir zaviyeden bakılmasının da gerekliliği üzerinde durdum. Bir insan olarak kadına yapılan şiddeti affetmemiz mümkün değildir. Bu ayrı. Kadına şiddet elbette ki affedilir bir şey değildir, değildir de peki ya kadının yaptığı şiddete ne demeli.

Herkesin abalıya vurduğu bir zamanda ne biçim konuşuyorsun diyebilirsiniz, bunun sırası mı diyebilirsiniz evet bana göre tam sırası, hem nalına hem mıhına vuralım ki gerçek daha net ortaya çıksın.

Dürüst olmak gerekirse kadına şiddet deyip vur abalıya derken, insanlarımızın kadına şiddetin altında yatan nedenleri de iyice araştırmaları gerekmez mi? Öyle hemen gazetede, televizyonda duyduğu bir haber sonucu galeyana gelip konuşmak doğru mu?  Biliyorum bu konu çok hassas bir konu ve kötü niyetli kişiler tarafından hemencecik şurasından burasından çekilebilecek olmadık tarafa sürüklenebilecek bir konu. Tekrar ediyorum değil kadına, her hangi bir insana yapılan en ufak bir şiddeti affetmemiz mümkün değildir, hele mesleğimiz gereği gerek adliye koridorlarında, davalarda duyduklarımızdan sonra hele kadına canavarca hislerle yapılan ve onları tecavüz sonucu öldüren sapık ruhlu kişileri affetmek mümkün değildir. Kadının en ufak bir şiddete maruz kalması bana göre insanlık suçudur ve affedilir bir şey değildir. Konumuz bu değil.

Konumuz, hep kadına şiddet diyoruz da kadının erkeğe uyguladığı şiddeti neden görmezden geliyoruz. Yukarıda fıkra şeklinde anlatılan şey doğru değil mi, sırf kadının evdeki şiddeti yüzünden evlerine gitmek istemeyen kaç erkek var biliyor musunuz? Sırf kadının evdeki manevi şiddeti yüzünden kaç kişinin annesi, babası, kardeşleri ile kötü olduğunu biliyor musunuz? Sırf kadının evdeki şiddeti yüzünden kaç erkeğin cehenneme dönmüş hayatı yüzünden hastalıklar kaptığını, belki de hayatına kıydığını biliyor musunuz?

Kadının evde uyguladığı “özellikle” manevi şiddeti komik hikâyeyle veya şakaya sararak şiirle anlatan birçok halk ozanımız var. Yüzyıllardır kadının evinde uyguladığı şiddet süzüle süzüle halk ozanlarının kaleminin ucuna kadar gelmiş ve halk ozanları görevlerini yaparak onlara tercüman olmuşlar.

“Kadın dırdırı” lafı boşana çıkmamıştır. Hangi erkek bu dırdıra karşı koyabilir. Hele kadının söylediğinin dışında eve bir halı al, çocuğunu başka bir okula gönder, onun söylediğinin dışında bir araba al, onun söylediğinin dışında bir kooperatife üye ol. Bak bakalım ne oluyor. Erkeğini dizayn etmeye çalışmayan bir kadın gösterebilir misiniz? Mutlaka “arkadaşlarına şöyle konuş”, “lokantada böyle hareket et”, “şu gravatı tak”, “şunu şöye yap-bunu böyle yap”  … örnekleri uzat uzatabildiğin kadar.

Kocasını olduğu gibi kabul etmiş, onun ilişkilerine karışmayan, ona saygı duyan, onun ailesi ile arasını açmaya çalışmayan, kocasının mevkisi, makamı, parası ile övünmeyen bir kadın acaba var mıdır?

Yine yöremizde çokça söylenen bir fıkra vardır;

Her gün eve eli dolu olarak gelen bir koca, bir gün nasıl olmuşsa eli boş gelmiş.

Karısı kocasının yüzüne bakarak:

-Herif senin bir gözün kormuş der.

Bu fıkrada hiç mi gerçek payı yok. Kaç kadın kocası eve eli dolu geldiği sürece “Değirmenin suyunun nereden geldiğini” merak eder?

Yooo kızmayın.

Demem o ki bir şeyi konuşuyorsak onu enine boyuna konuşalım olmaz mı?