Hayat ve vicdan ne kadar da iç içe geçmiş kelimeler! Bu iki kelimenin muhasebesini yaparken, aslında herkes için çok zor olan hayatın kendince sorgulanması ekseninde önce kendi vicdanına hesap vermektir.

“Vicdan insanın içindeki tanrıdır” diyor; Victor Hugo!

Kişinin hayatı değerli yaşamak istemesi; “hayatı değerli yaşamayı öğrenme çabası içerisinde olmasıyla başlar!” Hayat nasıl değerli olabilir? İlk akla gelen insanlara fayda sağlamakla, insanlara zarar vermemekle diyebiliriz. Faydası olmayan insan ise zararlı insandır; hem kendisine hem başkasına!

“Kimlerin hayatını zehir ettiniz, kimlere ne kadar zarar verdiniz”? Prof. Dr. Zübeyir Saltuklu. İçinizdeki bu öz sorgunuza cevap verebilmelisiniz! Kimlere umut verip, söz verip yarı yolda bıraktınız? Adaleti terk ederek başkalarına yaranmak için zalim yanında zalim olduğunuzdan haberiniz var mı? Veya böyle bir bilince sahip oldunuz mu?

Sizin hayatınızı örnek alan insanlar var mıdır? Sizin gibi davranmak, sizin gibi düşünmek, sizin gibi hayat hikâyesine sahip olmak isteyen insanlar var mıdır?

Örnek insan mısınız?

Sizi zorunlu sevenler dışında ne kadar seveniniz ve ne kadar sizden nefret edenler var; düşündünüz mü? (Zorunlu sevgi= akrabalar ve en yakınlar ile menfaat ilişkileri sevgisi) “Akrabalar arasında zorunlu bir sevgi bağı vardır. Oysa sevginin önce hak edilmesi gerekir. İşte bu yüzden akrabaların arasındaki sevgi samimiyetsiz ve iğrençtir” der, Dostoyevski!

Zorunlu sevgi bağları eğer adaletsiz ve kine dayalı bir birlik oluşturuyorsa; bu toplumdaki kin tandanslı bir şark çıbanıdır, vicdan içermez! Aklını kullanmayan insanlar; karanlık ve kötü kokulu çıbanlardan çıkamazlar! Yüksek ve çok çirkin sesle bet şarkı söyleyenlerin ölümleri çok sessiz ve yalnız olur!

Sizce hayatınızdaki yaptıklarınızın hesabı verilebilir bir hesap mıdır; vicdanınız ne diyor? Yoksa kendinize yalan söyleyerek vicdanınıza huzur buldurmaya mı çalışıyorsunuz?

Kendi vicdanınıza sorduğunuz veya sorabileniniz sorular; yarın ahrette de sorulacak sorulardır?