Gözleri  tepesinde kaldırımlar oynaş ayartmakta. Öksürüklerimiz sanırım yegane adreslerimizin tellalı. Şakağına yaslanarak yürüyen bunca ihtiyar fikir. Göğe hararetlenip yere terleyen insan. Kelimelerin kalbi sıtma telaşında. Mana bir tek, yorum estek köstek…  Günün hali bu; yorumların kirlettiğini kimse yıkayamayacak.

Evet…

Mermi gözden, sızı genizden.

Geniz bir dünya ki!.. Davetli davetsiz, off!.. Ne diyem bu hazırlıksız yakalandığım şarkıya? Nefretle sevginin cüssesi aynı. Bazen baş saklanır bazen adım. Anlam arayanlar için esmer bir kader var, şüphesiz.

Aslında hiçbir suçun mağduru yok, diyen o. Seccadede Mona Liza’yı öpenle, sivrisineğe muska yazan yorgun aynı cümleden.

İçimize çektiğimizle üflediğimiz aynı değil artık… En çabuk beyaz kirlenir demiştik ya, sanırım en fazla genzinde suç saklayan renkte beyazdır diye bir sarhoş yorumu yaftalayalım. Heyhat ki, serçe öksürürken sakalda, sargıda, kefende, daha bilmem hangi beyazlarda hangi suçlar leke kaldı...

Daha ne ki?

Kartaldan at, pireden süvari!..

Cümlelerimizi harmanlamak lazım.

Madem bin yorumdan bir hakikat çıkmadı.

Madem bin nefesten bir kervan dumanı…

Öyleyse ruhuma doğru yürü, çiçeksiz, silahsız…

Demiştim ya!..  Hakikatin hoşuna gidecek kadar kıyıcık köşecikten farkındalık içinde olalım...

Gerisi kıyı paniği!..

İnsan derken, tarih derken, yöneten, ezilen, susan, acıkan derken, boğulacak kadar açılan anlayışlara ezanla istikamet veren, maksat veren hakikat olma zamanı… Hadi gölge dur, diye, beklide kıyıya deniz ekmenin tam zamanı!..

Demiştim ya!..

Mizah tercihler… Uyanışlar…  Zübükzade’nin parti seçmesi türünden… Diyalektik sınıftan mı olayım retorikçi sınıftan mı?

Amma çatallaşıyor yollar.

Aristo biraz daha ucuz mantık satsa anlayacağım(!).. Ucuz mallara servet döktü bu tüccar.. Ama  Rüşt’ün malından kalmadı!..  Ya da kızılderili Reisi Seattle’yi çağırsın  filamingolar. Pardon turnalar. Bakalım hayvan, insan ve ağacın aynı ciğeri kullanması nasıl bir şey. Bu ciğer Asya gibi bir şey mi acaba?

Ama siz beni hiç dinlemiyorsunuz!..

Demiştim ama!..

Dünyayı kar topu yapıp güneşle şakalaşan, susuza tuz satan akıl; gönül bulamacına banamadı gitti!.. Sıra Selviler de gibiyim Çoruh duygusunda, Kaçkar avazında... Sonsuzluğun bir kapısı varsa; burası… İlk durakta yolu biten seyyah.. Tırmanmak zamanı!..

Tırmanmak zamanı buluta ama yağmur sicimleri çok ıslak. Hadi liman yapalım gönülden.. Ancak sevenler demir atsın burada, diyelim..  Gece, uykusu olanları kovsun. Kurt sesleri avlayacak rüya arasın.. Ceylanlar kaçışırken irkilen bir çift yeşil göz namluma sığınsın.

Benim dünyamda yıldızlar kuşlara benzer... Gagalarından haz tohumu, sıla tadı dökülür. Başka nerde olur bu genizler bilmem; hasret ne ki, hararet ne ki, bu öteceği kadar, bu uçacağı kadar diyarı olan sonsuzluk idraki?..

Bu yazı esmer kaderli beyazlaraydı..

Vesselam…

Ne diyelim başka?..

Öyleyse herkes beyazlarını saklasın. Yoksa çabuk kirlenir…