Eser sanatkarını inkar edebilir mi?

Eşyanın tabiatına aykırıdır böylesi bir hal..

Ama siyasette..

Bir dönem ‘red ve inkar’dı siyasette anahtar kelime.

Tarihi red ve süreci inkar..

Hakikati dışlama, suni oluşumlara davet.

Milli irade efkarından hiçbir vakit kabul ve teveccüh görmedi bu yaklaşım.

Sonra..

Malumu ilana hacet yok ki, değerlerini red ve inkar edenler silinip gittiler..

Şimdi siyasette yeni ve hiç değişmeyecek bir anahtar kelime yeniden, kıymet hükümleri ve mukaddesat uğrunda canını feda etmeye amade ve kararlı olduğunu yaşamının her safhasında ortaya koymuş bir liderin vurgusuyla yeniden gündem oluşturdu: Ahde Vefa..

Sayın Cumhurbaşkanı Kızılcahamam istişare toplantısında tarihi bir kayd ile vurguladı:

‘Bizim hareketimizin mayasında ahde vefa vardır. Bu dava için verilen her emek önemlidir, değerlidir’

Bir davaya, insanı eşrefi mahlukat olarak kaydeden bir manaya, yalnızca hakka tapmayı tavsiye eden bir çağrıya sadık kalma adına verilen söz..

İla’yı kelimetullah yolunda nizamı alem ve devleti ebed müddet kararına icabet.

Vurgu budur..

Bu sözün ardında değil, bu sözü verdiklerinizin yanında olmak..

Beraber yürümek..

Çilelere ortak olmak..

Yufka yüreklilerle çetin yolların aşılmayacağı hakikati..

Önce ben, sonra ben ve hep ben diyenlerle kutlu yollarda yürünmeyeceği..

Küresel çapta asrın şahika şahsiyetlerinden olduğu ittifakla kabul gören bir liderin dava va davacı tarifi bu..

Sözlük manasıyla sözünde durmak, sevgi, dostluk ve bağlılıkta ısrar ve sebat manasını havi Ahde Vefa, aslında bizim siyasi tarihimizin de tercümesi..

Vefa gösterenler gönüllerde, sadakatsizlik edenler ise…

Vefasızlıkla günü kurtarmak mümkün olabilir..

Ne ki..

Ya vicdan..

Ya sözün namusu..

Ya siyasi duruş..

Bugün burada, yarın orada olanlarla çat kapı siyaseti yapanlar için uygun olabilir..

Ancak..

‘Söz verme, borçtur’ kutsi hakikatine ram olmuş, kalbini teslim etmişler için, vefasızlık vicdan kusurlu olmakla eşdeğerdir.

Ziya Paşanın müthiş tarifidir ya:

‘İnsana sadakat yaraşır görse de ikrah

Yardımcısıdır doğruların Hazreti Allah’

Biz de:  ‘söz bir, Allah bir’ derler..

Bu beytin mealidir..

Söz veren hakka söz verir..

Ve hele dava Rabia ise..

Abide lider bu hakikate dikkat çekiyor.

Bu hareketin manası ahde vefadır, diyor..

Söze bağlılıktır, davaya sadakattir, milli iradeye vefadır..

Ne ki..

Ecdadın ahdinden  dönenler için  mükemmel bir tasnif ve takdimi vardır.

Onlar dediler ki:

‘Müşkil odur ki, batıl, sureti haktan zuhur eder..’

Dünyevi makam ve mevkiler için haktan görünüp sonra batıla teslim olanlar için söylenmiştir..

El hak doğrudur..

Hz. İsa kıssasındaki havari görünümlü hain..

Asrı saadet zamanındaki münafıklar..

Haktan zuhur eden batıllar..

Fuzuli’nin bu gibiler için berceste bir kaydı vardır..

‘Kabe ihramına zahid dediler bel bağladı

Eyledim tahkik anun bağlanduğu zünnar imiş’ der bu güruhu tarif ederken..

Zahid sanılanın belinde keşiş bağı olduğuna işaret ederek..

Üstad,‘Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük’ derken, bir iman hakikatini ortaya kayar ya Sakarya’da..

Sonunda ne rütbe, ne de malın olduğu bir davadır bu..

Divan şairimizin kaydettiği gibidir hakikat:

‘Şebpare anlar mı afitabın lezzetin

Bibasarlar müşkilini sürmeler halleylemez..’

Ve elbette yarasalar güneşi bilmez..

Ve sürmeler onların gözlerini gördürmez..

Ahde vefa bir iman işidir ki..

Her kişi bu yükü yüklenemez..Er kişi işidir..

Er işidir..

Hak yolunda nefer olma işidir..

Ya ahde vefasızlığı tercih edenler..

Sadakatsizler ve vefasızlar..

Sözün başında dedik ya, sanatkarını inkar edenler..

Tarih ve milli irade onları elbette layık oldukları yere koyacaktır..

Hep öyle olmuştur ve öyle olacaktır..

Davasında karar kılanlar için yol tekdir:

‘El hükmü lillahi’l aliyyil kebir ve ileyhi merciu ve’l masir..’

Hüküm onundur dönüş ve gidiş onadır..

Amenna ve amenna..